در تکاپو باشیم امّا مشروط به این که زندگی را بر همنوعان خود تلخ نگردانیم و راه را بر آنان تنگ نپنداریم، وجود خود را در وجود دیگران معنا کنیم و دگراندیشی را نیز چاشنی پویایی زیستنی مقدّس، تعبیر نماییم. در نگاهمان به دیگران، آنها را از خود بدانیم و سرانجام در تعاملات اجتماعیمان، اصولی ساده و ابتدایی که بایستی پذیرفت، این است که تاحدودی امنیت و آرامش را برای همگان فراهم آوریم و البته نه تاحدودی، بلکه قطعاً هیچ حرکتی از ما سر نزند که مبادا باعث شکسته شدن شاخه گُلی در کنار خیابان و یا تیره شدن پیوندمان با غیرخود شویم. تا دیروز بسیار چیزها از ما پنهان بودند و شهر را آرام و بیهیاهو مییافتیم، همه چیز در جای خود و همه کس در فکر خویش و همگان به هر صورت خوش بودند، اکنون دیگر پنهانشدههای گذشته، پلاس کهنهیشان را دور انداختهاند و پردهها را از ناگفتهها و نادیدههای پیشین دریدندهاند. آنچه را نبایستی میگفتند، میگویند و آنکس که نمیگفت دیگر میگوید.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل